Η Εστίαση κάθε πόλης είναι η βιτρίνα της. Υποδέχεται τους επισκέπτες και προςφέρει τις πρώτες όμορφες στιγμές. Επιπλέον αποτελεί μακράν τον μεγαλύτερο εργοδότη. Στην Αχαΐα έχουμε άνω των 3.200 επιχειρήσεων εστίασης με άνω των 40.000 εργαζόμενων.
Ωστόσο η Εστίαση τα τελευταία χρόνια βιώνει καταστροφές. Μνημόνια, πανδημία, ενεργειακή κρίση. Μόνο το 2023, η αύξηση στην ενέργεια διπλασίασε τις τιμές συγκριτικά με το 2021. Η μέση επιχείρηση έφτιασε να πληρώνει 17.500 ευρώ τον μήνα, σύμφωνα με έρευνα του ΙΜΕ. Επιπλέον η αύξηση του ΦΠΑ σε νερό, χυμούς, σύντομα σε καφέ και σοκολάτα, αλλά και οι αυξήσεις των αμοιβών και των εισφορών των εργαζόμενων, συνθέτουν ένα πολύ δύσκολο πάζλ. Τέλος, η Εστίαση βιώνει την ακρίβεια και σε όλες τις προμήθειες. Ο πληθωρισμός είναι μια καθημερινή πληγή.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι λάθος να πιστεύομε ότι η υπέρ δεκαετής κρίση έχει ξεπεραστεί. Πολλές επιχειρήσεις είναι χρεωμένες και πληρώνουν υψηλές δόσεις και ότι η ακρίβεια είναι ήδη η τέταρτη κρίση που βιώνει ο κλάδος.
Τέλος, δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι μετά την πανδημία του covid-19, παρατηρείται μια μαζική τάση των πελατών της Εστίασης να κάθονται έξω. Τα καταστήματα δεν μπορούν να μειώσουν τους εξωτερικούς χώρους που καταλαμβάνουν για να περιορίσουν το νέο κόστος των δημοτικών τελών.
Στην Αχαΐα η κατάσταση είναι δυσκολότερη αν συνυπολογίσει κανείς μια τοπική οικονομία που υποχωρεί και αυτό αγγίζει όλους τους τοπικούς κλάδους όπως είναι φυσικό.
Με βάση τα παραπάνω, η υπέρμετρη αύξηση των δημοτικών τελών πρέπει να επανεξεταστεί. Αποτελεί ένα ακόμη βαρίδι σε μια περίοδο ασφυξίας. Μια λογική αύξηση θα ήταν αυτή του πληθωρισμού ή κάτι παραπάνω, ώστε οι επιχειρήσεις Εστίασης να μπορέσουν να την εξυπηρετήσουν χωρίς να φτάσει τελικά η αύξηση στην τσέπη του δημότη.
Οι δήμοι πρέπει να συνεχίσουν τη φιλική τους στάση προς τον κλάδο, και να μην τον επιβαρύνουν υπέρμετρα. Η κρίση δεν έχει φύγει ακόμη. Η οικονομική δραστηριότητα χρειάζεται στήριξη όχι επιβαρύνσεις.
