Από την παραγωγική ταυτότητα μέχρι την καθημερινότητα της τοπικής ζωής, μας διέπει η καχεξία. Στοιχειώνει τις συνειδήσεις των πολιτών, κάτι που ανακλάται στο κλίμα του κοινού μας βίου. Η μιζέρια, το έλλειμμα συλλογικής αυτοπεποίθησης, η αλληλοαπαξίωση, κυριαρχούν. Είμαστε πόλη που δεν αναγνωρίζει εύκολα τα άξια παιδιά της, που δεν τους δίνει συνήθως το οξυγόνο για να προχωρήσουν, να βελτιωθούν, να αναπτυχθούν.
Οι πηγές του φαινομένου πηγάζουν από τη στενότητα της οικονομίας μας. Δεν υπάρχουν οι «εισροές» και οι ανταλλαγές που θα παρόξυναν τις ανησυχίες και την πνευματική κινητικότητα. Αλλά δεν είναι η μόνη αιτία.
Η Πάτρα, παρότι πανεπιστημιούπολη που επιδίωξε να γονιμοποιηθεί από τη γύρη της ακαδημαϊκής κοινότητας, αποτελώντας δύο παράλληλα σύμπαντα, με αναλόγως ελάχιστες συνέργειες, δεν αξιοποίησε το κεφάλαιο του Πανεπιστημίου. εγκλωβισμένη στη μετριοκρατία που συνόδευσε τον ρηχό ευδαιμονισμό της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Πολύ απλά μιλώντας: Δεν ζητήσαμε από τους εαυτούς μας περισσότερα, γιατί επαναπαυθήκαμε στις καταναλωτικές κατακτήσεις και την αναβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου. Καταλήξαμε η μετριότητα να μας εκφράζει πολιτικά, αναδεικνύοντας εκπροσώπους που χειροκροτούμε και απαξιώνουμε ταυτόχρονα.
Η καχεξία επιδρά και στην πολιτιστική ζωή, ένα πεδίο στο οποίο κατ’ εξοχήν ισχύει ότι ουδείς προφήτης εν τη εαυτού πατρίδι. Οι ταλαντούχες και δημιουργικές δυνάμεις όχι μόνο δεν γίνονται αποδεκτές με όρους βιοποριστικής κάλυψης, αλλά, πρωτίστως δεν βρίσκουν περιθώρια εξέλιξης. Το λεγόμενο εθνικό κέντρο απορροφά το ανθρώπινο κεφάλαιο της πόλης. Η πολιτιστική μας ζωή στενάζει σε περιορισμένους ορίζοντες. Η στενότητα αναπαράγει την καχεξία στα όρια ενός κύκλου φαύλου και φτωχού.
Το κενό αυτό επιδιώκουν να αντισταθμίσουν εν μέρει οι συμπράξεις των κοινωνικών εταίρων. Αυτό είναι το σημείο συνάντησης του οργανισμού «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» με την Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας, έναν φορέα που αποτελεί ηχηρή εξαίρεση στον άχαρο κανόνα του ελλείμματος φιλοδοξίας και αυτοπεποίθησης που διέπει το τοπικό περιβάλλον. Η Πολυφωνική αποτελεί θεμέλιο της πολιτιστικής μας ζωής, μέσα από καταξιωμένες δράσεις, κορωνίδα των οποίων είναι το ετήσιο κοντσέρτο της, ένας θεσμός που διδάσκει τι μπορεί να πετύχει η τοπική κοινωνία, αθροίζοντας και ενορχηστρώνοντας δυνάμεις, διασπώντας τις θολές γραμμές των οριζόντων μας.
Η «Πελοπόννησος» πιστεύει στον πολιτισμό ως κινητήρια δύναμη της κοινωνίας, της οικονομίας, του συλλογικού ήθους και ηθικού.
