Ο συγκεκριμένος τομέας περιλαμβάνει διαφόρων ειδών εργασίες. Οι υδραυλικοί δεν αναλαμβάνουν μόνο εργασίες που αφορούν μόνο τα σπίτια και τις επιδιορθώσεις μπάνιων. Φροντίζουν για τη σωστή λειτουργία του νοικοκυριού, των νοσοκομείων, των σχολείων και γενικά των πόλεων διατηρώντας τη σωστή λειτουργία των υδραυλικών συστημάτων και εξασφαλίζοντας την καλύτερη ποιότητα νερού για τους κατοίκους των πόλεων. Γενικότερα, όπου υπάρχουν ανθρώπινες κοινωνίες, οι υδραυλικές εγκαταστάσεις είναι περιζήτητες και ως επί το πλείστον απαραίτητες! Ως υδραυλικός, μπορείτε να επισκευάζετε οικιακά συστήματα αποχέτευσης, να σχεδιάζετε υδραυλικά συστήματα για νέα κτίρια, να διαχειρίζεστε ή να επεκτείνετε συστήματα ύδρευσης σε όλη την πόλη, αλλά και να αναπτύσσετε νέες τεχνολογίες υδραυλικών εγκαταστάσεων. Οι διέξοδοι του επαγγέλματος είναι πολλές και οι ανάγκες των ανθρώπινων κοινωνιών αυξάνονται καθημερινά ολοένα και περισσότερο.
Ο τομέας των υδραυλικών ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας κλάδος με ζήτηση. Σχεδόν κάθε κτίριο χρειάζεται ή έχει υδραυλικές εγκαταστάσεις, επομένως πάντα θα υπάρχει η ανάγκη για την επισκευή και τη συντήρησή τους από ειδικούς. Πρόκειται για ένα επάγγελμα που είναι αναγκαίο σε πολλά από τα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν. Όσα περισσότερα κτίρια χτίζονται και όσο μεγαλύτερα και πιο σύνθετα είναι τα συστήματα ύδρευσης, τόσοι περισσότεροι υδραυλικοί θα χρειάζονται.
Οι υδραυλικές εγκαταστάσεις είναι επίσης ένας ασφαλής εργασιακός κλάδος επειδή η εγκατάσταση, η συντήρηση και οι επισκευές που κάνει ένας υδραυλικός δεν μπορούν να αντικατασταθούν από μηχανήματα. Χρειάζονται έντονη χειρωνακτική και σωματική εργασία.
Οι εγγεγραμμένοι υδραυλικοί στο Μητρώο του Επιμελητήριου Αχαΐας είναι 251 με τους περισσότερους (195-77,7%) να έχουν έδρα στο Δήμο Πατρέων. Στο Δήμο Αιγιάλειας είναι εγγεγραμμένοι 33 υδραυλικοί (13,15%). Ο Σύλλογος των Υδραυλικών είναι από τους παλιότερους στην Πάτρα, αφού ιδρύθηκε την δεκαετία του 1960 και έχει περίπου 110 μέλη.
Το κύριο πρόβλημα του κλάδου είναι η «μαύρη» εργασία που περιγράφεται ως επικίνδυνη και για την οποία δεν υπάρχει κυβερνητική μέριμνα. Την παρέχουν άτομα χωρίς άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και χωρίς να έχουν ανοίξει νόμιμα δραστηριότητα και “υδραυλικοί του δημοσίου” δηλαδή υδραυλικοί που εργάζονται νόμιμα σε Δήμους ή άλλες υπηρεσίες και ασκούν κανονικά το επάγγελμα κρυφά. Αυτή η δραστηριότητα είναι επικίνδυνη και για τον πολίτη αν συνυπολογίσει κανείς ότι:
- Οι Υδραυλικοί είναι αδειοδοτούμενο επάγγελμα και μάλιστα κλιμακωτό, δηλαδή ανάλογα με την βαρύτητα της άδειας και οι δύσκολες εργασίες που μπορούν να γίνουν.
- Ο νόμιμος Υδραυλικός προσφέρει δηλώσεις 10ετούς ευθύνης για την εργασία του
Η παράνομη εργασία γίνεται ακόμα χειρότερη, όταν οι δυο κατηγορίες παράνομων υδραυλικών παίρνουν ψευδείς δηλώσεις εργασίας από αδειοδοτημένους υδραυλικούς που δεν εργάζονται. Αλλά προβλήματα του κλάδου, που πρέπει να αντιμετωπισθούν είναι:
- Οι μεγάλες, αιφνιδιαστικές και αδικαιολόγητες αυξήσεις στις τιμές των υλικών.
- Η οριζόντια φορολογία: 10.500 ευρώ + τριετίες + τέλος επιτηδεύματος. Μαζί με τον ΕΦΚΑ συνιστούν ένα μόνιμο κόστος που ξεπερνά το πραγματικό εισόδημα πολλών μελών.
- Ο ΕΦΚΑ δεν αναγνωρίζει ατύχημα στην εργασία του υδραυλικού.
- Μη ένταξη σε ευρωπαϊκά προγράμματα για εξοπλισμό, αυτοκίνητα, επιμορφώσεις.
Το Επιμελητήριο Αχαΐας πρέπει να έρθει πολύ πιο κοντά στον κλάδο από ότι είναι σήμερα. Ο κλάδος έχει μηδενική ενημέρωση από το Επιμελητήριο για δυνατότητες χρηματοδότησης και σεμινάρια επιμόρφωσης.
